Zowel in ons land als in het buitenland is het zo dat giften fiscaal aftrekbaar zijn. De overheid doet met andere woorden een inspanning en claimt minder inkomsten om zo goede doelen te steunen. En dit op initiatief van de belastingbetaler die zelf kan kiezen welk goed doel hij steunt. Dat overheden dit doen, heeft verschillende redenen. Goede doelen dragen namelijk bij aan de samenleving. Toch speelt ook altruïsme een rol en wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de verschillende goede doelen.
Rechtstreekse meerwaarde voor de Nederlandse samenleving
Dergelijke verenigingen en instellingen geven soms rechtstreeks iets terug aan onze samenleving. Er zijn talloze goede doelen in ons land actief. Neem bijvoorbeeld UNICEF. Deze organisatie komt overal ter wereld op voor de rechten van kinderen, dus ook in ons land. Dat doet men bijvoorbeeld met een jeugdprogramma, waardoor Nederlandse kinderen op school les krijgen over kinderrechten. Ook adviseert de organisatie de overheid over hoe kinderrechten in het vernieuwde curriculum kunnen worden opgenomen. En de rapporten over hoe het gaat met de kinderen in ons land zijn heel waardevol voor de beleidsmakers.
Onrechtstreekse meerwaarde en bijdrage aan de overheidsdoelstellingen
Veel goede doelen dragen ook onrechtstreeks bij aan een beter Nederland, bijvoorbeeld door in te zetten op onderzoek naar kankerbehandelingen. Zelfs als dergelijke onderzoeken in het buitenland worden uitgevoerd, zijn doorbraken waardevol voor de mensheid in zijn geheel. Om opnieuw het voorbeeld van UNICEF aan te halen: deze organisatie zet zich samen met COVAX in om overal ter wereld vaccins te leveren, koelsystemen op te zetten en zorgpersoneel op te leiden. Mondiale vaccinatiecampagnes helpen de wereld veilig te houden. Virussen kunnen hierdoor minder eenvoudig verspreiden en muteren. Door in het buitenland te vaccineren, wordt Nederland dus een veiligere plaats. Het gaat overigens niet alleen om het coronavirus, want er zijn heus nog wel een aantal andere ziekten die de wereld teisteren en die worden bestreden.
Het werk van dergelijke verenigingen en instellingen draagt vaak ook bij aan de overheidsdoelstellingen. Zo heeft Nederland bijvoorbeeld een uitgebreid beleid omtrent ontwikkelingssamenwerking. Sinds 1990 is de wereldwijde armoede dan wel gehalveerd, maar nog steeds zijn tientallen miljoenen mensen op de vlucht voor geweld, oorlog en vervolging. Nog steeds leven honderden miljoenen mensen in extreme armoede. En heus niet overal heeft men toegang tot voldoende voeding. De overheid wil daarom onder meer instabiliteit voorkomen, de armoede en maatschappelijke ongelijkheid verminderen en de wereldwijde klimaatactie bevorderen. Aan veel van deze doelstelling wordt reeds door goede doelen bijgedragen.
Overheid stimuleert altruïsme
Ten slotte mogen we niet doen uitschijnen dat de overheid enkel uit is op eigenbelang. Er zijn veel organisaties die goed doen voor andere mensen of voor bijvoorbeeld dieren en de biodiversiteit, zonder dat dit de Nederlandse overheid of de Nederlandse samenleving enig voordeel oplevert. In dergelijke gevallen ondersteunt de overheid vanuit een altruïstische visie. Altruïsme is het behulpzaam zijn zonder enige vorm van eigenbelang. De overheid discrimineert niet: elke ngo, of die nu een meerwaarde is voor de Nederlandse samenleving of niet, verdient het om te worden gesteund.
